| ||
|
*
لینک دوستان
|
بسـم الله کلمـه امــان
بســم الله کلمــه امـــان و رحمت است. امام علی (ع) بســم الله تاج ســوره هــاست امام صـادق (ع) بسم الله نشانگـر رنگ و صبغه الهی و بیانگر جهت گیری توحیدی ماست. بســم الله رمز توحیـد است، و ذکـر نام دیگران به جای آن کفـر، و قرین کردن نام خـدا با نام دیگـران نشانه شـرک، نه درکنار نام خـدا نام دیگـری را ببریم و نه به جــــای نام او.
بسم الله رمز بقـا و دوام است. زیرا هرچه رنگ خدائی نداشته باشد فانی است. بسم الله رمـز عشــق به خـدا و توکل به اوست بسم الله رمـز خروج از تکبـر و اظهـار عجـز به درگاه الهی است. بسم الله گام اول در مسیر بندگی و عبودیت است بسم الله موجب فـرار شیطـان است... بسم الله عامل قداست یافتن کارها و بیمه کردن آنهـا است. بسم الله ذکر خــــدا و بیانگــر انگـیـزه ماست.. بسم الله به اسم اعظم الهی از سیاهی چشم به سفیدی آن نزدیکتر است.
[امام رضا (ع)] ( تفسیر نـور جلد اول ص 18-19-20 )
درباره آیه شریفه بسم الله الرحمن الرحیم گفته شده که علاوه بر اینکه خود آیه مستقلی میباشد در قـرآن از جایگاه خاصی برخوردار است، و گفتن آن در اول هرکاری سفارش و تکرار آن در ابتدای هر سوره نشانه اهمیت آن است...
استعانت از خــدا یعنی کمک گرفتن از تمام صفات او، او رحمن و رحیم است و چشم امیـد ما به رحمت اوست. رحمتی گسترده و عمومی برای این جهان و جهان دیگـر... رحمتی گستـرده و ابـدی برای همه بدون قصدِ بازگشتِ نتیجـه ، مخصـوصِ خـداوند است ( تفسیـرنـور جـلــد2 ص 10)
بسـم الله الرحمن الرحیم ، نزول آن از عالم اعلای قدرت، ظهور آن در حلیه عباراتی برتر از بلاغت، و تأثیر حکیمانه آن در هدایت بشریت بسی شگفت انگیز است آنچه دراین آیه مورد توجه است همان مبدئیت همه کمالاتی است که درجهان ظهور نموده است. رحمن دلالت بر رحمت عـامه و گسترده و رحیـم دلالت بر رحمت خاصه و محـدود است، رحمن به همه موجودات است و رحیم به مؤمنان، رحمن در دنیـا و آخـرت و رحیـم در آخـرت. رحمـن اسـم خـاص بـرای صفت عام ، و رحیم اسم عـام برای صفت خـاص است. قرآن که تنها کتاب توحید و برای آخرین تکامل فکری بشر است سوره هایش با بسم الله شروع میشود تا انسان را متوجه سازد که همه تعالیم و دستوراتش از مبدأ حـق و از مظهر رحمت است. دستور گفتن بسم الله در ابتدای همه امور برای اینست که روی فکر و دل را از غیرخــدابه خــدا برگرداند تا انسان همه جهان و هر عملی را از نگاه توحید بنگرد و از پراکندگی فکری بسوی وحدت گراید و در اقدام به هر عملی ، قدرتی بیش از قدرت استعدادی خود کسب و بکار برد و فقط بقدرت ناچیز و محدود خود متکی نباشد چرا که هرعملی که بنام غیرخدا و یا با غفلت از نام خــــداانجام گیرد بهره و نتیجه مطلوب را بدست نخواهد داد که بزرگان دین فرموده اند: هر عملی که با بسـم الله شروع نشود ابتـر و ناقص است،
قـرآن تعلیـم میدهد که انسان همه امور را بنام خـداونــد رحمن و رحیم آغاز کند، و فکر خود را به او پیوند داده و خود را از پراکندگی و نگـرانی برهـاند . رحمن و رحیم وصف بلاواسطه اسم ذات او میباشد ، رحمت در انسان عاطفه و احساس لطیفی است که منشأ حس کمک و خیراندیشی و خیـرخواهی شده و از انجام تقاضای این عاطفه بدون توقع پاداش لذت بََرَد ولی درباره خداوند از جهت آثار و ظهور رحمت است، این عاطفه خیر و خوی انسانی مانند دیگر استعدادها و فضایل انسانی در ضمیر انسان نهفته است . توجه به مبدأ رحمت و آثار آن و تکرار این کلمه عاطفـه را در انسـان بیدار و بکارمی اندازد تا آنکه قلبش سرچشمه رحمت و از زبان و عملش خیرات بسوی دیگران جاری شود. اثر تکرار و تذکر همه صفات و نامهای خداونـد همین است که معنا و حقیقت آن را در انسان مستعد ظهور می نماید.
( پـرتـوی از قـرآن جـلــد 1)
[ پنج شنبه 91/10/7 ] [ 10:10 صبح ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
